2 verdronken kinderen

De twee verdronken kinderen.

Jan Strube was natuurlijk een vreemde eend in de bijt, daar tegen die spoorlijn aan in de Zanddreef. Van de bevolking was 99,99% Brabants, werkte op het platteland en was katholiek. Jan Strube was die ene 0,01% die dat allemaal niet was. Hij was Amsterdammer, werkte als zelfstandig kunstenaar en was protestant. En vanwege die uitzonderingspositie kende iedereen hem natuurlijk.

Nu – na dertig jaar – kennen de mensen nog steeds het huis waar hij heeft gewoond. Jan Strube had de gave om met mensen uit alle lagen van de bevolking om te kunnen gaan. Hij voelde zich betrokken bij zijn directe omgeving en een goed voorbeeld daarvan is de eenvoudige en snel getekende schets van het buurtdrama dat zich op zondag 31 januari 1937 afspeelde op enkele honderden meters van zijn woning.
Twee kinderen uit het gezin Peemen ( Jaantje 11 jaar) en (Kees 7 jaar) zakken door het ijs van een dichtgevroren drinkplas in een van de weilanden van de Prinsenhoeve. Het is een afschuwelijk drama en het maakt ook diepe indruk op Jan Strube.
Bij wijze van persoonlijke herinnering maakt hij er deze tekening van. U ziet de kinderen die onder een deken liggen, meneer pastoor die een gebed opzegt, een politieagent die hem bijlicht met een zaklantaarn, de ontredderde familie en buren eromheen…..